Związek Przedsiębiorców i Pracodawców
𝕏

Dialog społeczny

Dialog społeczny powszechnie rozumie się jako całokształt wzajemnych relacji pomiędzy głównymi partnerami społecznymi.
Pracownicy

Pracownicy reprezentowani przez przedstawicieli związków zawodowych.

Pracodawcy

Strona pracodawców reprezentująca interesy pracodawców, najczęściej zrzeszonych w organizacjach pracodawców.

Administracja rządowa i samorządowa

Administracja rządowa i samorządowa, która z jednej strony reprezentuje interesy państwa w ogólności, a z drugiej tworzy platformę instytucjonalną dla dialogu pozostałych stron poprzez kształtowanie odpowiednich instytucji.

Dialog społeczny w Konstytucji RP

Dialog społeczny, do którego liczne wezwania zawiera Konstytucja RP, przewiduje stałe interakcje pomiędzy wymienionymi grupami interesariuszy w celu wspólnego kształtowania stosunków zawodowych, warunków pracy, płac, świadczeń socjalnych, a także innych zagadnień polityki gospodarczej, będących przedmiotem zainteresowania i kompetencji wszystkich stron. W toku prowadzonych dyskusji partnerzy dążą do wypracowywania rozwiązań, które czynią z kraju obszar jednocześnie konkurencyjny ekonomicznie i przyjazny społecznie.

Formy dialogu

Dialog społeczny może mieć charakter zinstytucjonalizowany i przybierać formę negocjacji zbiorowych. Może również odbywać się poprzez konsultacje i opiniowanie. Można go prowadzić na różnych szczeblach, w tym regionalnym, branżowym, krajowym i międzynarodowym.

Jego najpowszechniejszą formą jest dialog trójstronny prowadzony na poziomie centralnym pomiędzy partnerami społecznymi reprezentującymi pracowników i pracodawców, oraz stroną rządową. W przypadku dialogu wielostronnego oprócz tych trzech grup w rozmowach uczestniczą także przedstawiciele innych typów organizacji lub instytucji, w tym samorządu terytorialnego, izb gospodarczych czy organizacji pozarządowych. Udział tych ostatnich może nadać dialogowi społecznemu cech dialogu obywatelskiego.

Szeroki udział partnerów społecznych w procesie poszukiwania konsensusu pozwala decydentom na podejmowanie bardziej wyważonych decyzji, co z kolei z reguły przekłada się na ich większą społeczną akceptację.